Jak załatwić?

Chrzest dziecka

Prośba o udzielenie Chrztu Świętego powinna być zgłoszona w kancelarii parafialnej przynajmniej na dwa tygodnie przed planowanym terminem tego sakramentu. Nie dotyczy to oczywiście takich sytuacji, gdy konieczny jest chrzest nagły.

Rodzice dziecka (lub katechumen) osobiście zgłaszają się w kancelarii parafialnej. Powinni mieć ze sobą skrócony odpis aktu urodzenia, na podstawie którego dane dziecka lub katechumena zostaną wpisywane do kartoteki parafialnej.

Rodzice chrzestni powinni być członkami Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego lub członkami Kościoła, z którym jesteśmy we wspólnocie ołtarza i ambony (Kościół Ewangelicko-Reformowany, Kościół Ewangelicko-Metodystyczny). Dopuszczalne jest, aby jedno z rodziców chrzestnych było innego wyznania chrześcijańskiego. Chrzestni pochodzący spoza Parafii ochrzczonego przedstawiają zaświadczenie o prawie do bycia chrzestnym, które wystawia proboszcz macierzystej Parafii chrzestnego. Jeśli rodzic nie jest ewangelikiem – musi przedstawić podobne zaświadczenie (chrztu, lub I komunii) ze swojej Parafii.

Przed aktem Chrztu Świętego duchowny Parafii przeprowadza rozmowę z rodzicami i rodzicami chrzestnymi na temat istoty Chrztu Św., wiary, zobowiązań i obowiązków rodziców i rodziców chrzestnych.

Chrzest dorosłego

Dorośli katechumeni przygotowywani są do Sakramentu Chrztu Świętego na poziomie pełnego kursu nauki konfirmacyjnej. W tym przypadku Chrzest Święty jest jednocześnie doprowadzeniem do Sakramentu Ołtarza.

Chrzest Święty z reguły jest udzielany podczas nabożeństwa, bezpośrednio po odczytaniu Ewangelii.

Opłaty za Chrzest Święty nie są pobierane. Można złożyć ofiarę na cele Parafii.

Błogosławieństwo jednorocznych dzieci

Razem z rodzicami w naszej społeczności kościelnej chcemy cieszyć się z przeżytego pierwszego roku ich dziecka. Wtedy podczas nabożeństwa, (w liturgii, przy wyznaniu wiary) odbywa się uroczyste błogosławieństwo jednorocznego dziecka i jego rodziców oraz rodziców chrzestnych. Dziękujemy Bogu w modlitwie za ten rok i prosimy Go o dalsze błogosławieństwo. Podobnie jak przy chrzcie nie ma żadnej opłaty, należy jednak conajmniej z tygodniowym wyprzedzeniem zgłosić taki fakt w kancelarii parafialnej i umówić termin.

Aby zawrzeć ślub w Kościele Ewangelicko-Augsburskim należy osobiście udać się do USC w celu pobrania stosownych dokumentów stwierdzających brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa (3 egz.). Zaświadczenie wydawane jest na podstawie aktualnych Aktów Urodzenia, a jego ważność upływa po 3 miesiącach. Wobec czego należy je pobrać w USC nie wcześniej niż na 2,5 miesiąca przed ślubem (zalecamy by ważne były jeszcze przez ok. 2 tygodnie po ślubie), ale nie później, niż 1 miesiąc przed ślubem.

Pozyskane w USC dokumenty należy dostarczyć do kancelarii parafialnej. Jednak ze względów organizacyjnych sugerujemy, aby uzgodnić termin ślubu z duchownym dużo wcześniej przed planowanym terminem ślubu.

W dniu ślubu Państwo Młodzi oraz świadkowie podpisują się na wszystkich 3 egzemplarzach. Jeden z tych dokumentów otrzymują od razu w dniu ślubu. Pozostałe dwa pozostają w Parafii. Następnie drugi egzemplarz zostaje dołączony do dokumentów parafialnych, a trzeci jest przekazywany przez proboszcza lub pracowników kancelarii parafialnej miejsca zawarcia ślubu do USC (do 5 dni od dnia zawarcia małżeństwa) - na tej podstawie USC wystawia Odpis Aktu Ślubu.

Dokumenty kościelne, które należy złożyć w kancelarii parafialnej to skrócone odpisy aktów Chrztu Św. (niezależnie od wyznania) - dotyczy to osób nie należących do parafii, w której odbywa się ślub.

Małżeństwo zostaje zawarte w obecności dwóch pełnoletnich świadków, którzy przed zawarciem ślubu podają swoje podstawowe dane.

Jeśli jedno z narzeczonych nie jest naszym parafianinem, ale jest ewangelikiem z innej Parafii, to po ślubie jego macierzysta Parafia otrzymuje Odpis Aktu Ślubu, w celu naniesienia zmian w swoich agendach parafialnych.

Jeśli jeden z narzeczonych nie jest wyznania ewangelickiego, również po ślubie odsyłany jest Odpis Aktu Ślubu do jego macierzystej Parafii. W takim wypadku należy podać, jaka to jest Parafia.

Zapowiedzi w Parafii odbywają się w czasie nabożeństwa poprzedzającego ślub. Jeżeli narzeczony/a spoza Parafii życzy sobie, aby i w jego/jej parafii ogłosić zapowiedzi, należy to zgłosić podczas spisywania danych (Parafie porozumieją się miedzy sobą).

Zawarcie małżeństwa poprzedzone jest kilkoma spotkaniami z duchownym, których celem jest pogłębianie znajomości biblijnej nauki o świętości i trwałości małżeństwa i rodziny. Takie zadanie spełniają Kursy Przedmałżeńskie organizowane przez naszą Parafię.

Wystrój kościoła, dodatkowe kwiaty, itp. Para Młoda przygotowuje we własnym zakresie, w porozumieniu z duchownym. W tym celu należy również skontaktować się z kościelnym oraz z organistą, celem omówienia szczegółów przebiegu uroczystości.

Rozsypywanie ryżu, konfetti, płatków kwiatów itp. w kościele i na terenie do niego należącym nie jest dozwolone!

Osoby chore bądź te, które z różnych przyczyn nie są w stanie dotrzeć i uczestniczyć w nabożeństwie, a pragną przystąpić do Sakramentu Stołu Pańskiego, mogą poprosić o tak zwana komunię domową. Wtedy duchowny udaje się pod wskazany adres i prowadzi krótkie domowe nabożeństwo spowiednio-komunijne, w którym mogą również uczestniczyć wszyscy domownicy. Podczas wizyty duchownego należy zadbać o to, by nabożeństwo mogło odbyć się w stosownej atmosferze oraz o intymność podczas rozmowy duszpasterskiej (jeśli taka będzie mieć miejsce).

Komunię domową zgłaszamy w kancelarii lub bezpośrednio u księdza. Prosimy o przygotowanie dokładnego adresu zamieszkania i pozostawienia numeru telefonu kontaktowego. Ułatwi to dotarcie na miejsce i doprecyzowanie terminu spotkania.

W imieniu księży prosimy o: nie krępowanie się i zgłaszanie takiej potrzeby, szczególnie kiedy sytuacja jest pilna np. gdy ktoś umiera lub znajduje się w szpitalu i chce uczestniczyć w komunii. Za komunię domową nie pobieramy opłat.

Nagłe, pilne wezwanie do szpitala prosimy zgłaszać w kancelarii lub bezpośrednio do duchownego.

Komunia udzielana jest osobom przytomnym i świadomym. W przypadku, gdy osoba jest nieprzytomna duchowny udziela błogosławieństwa i prowadzi stosowną modlitwę.

Jeśli zgon nastąpił w domu (śmierć z przyczyn naturalnych), należy powiadomić lekarza rodzinnego lub pogotowie ratunkowe. Lekarz, po stwierdzeniu zgonu, wystawia kartę informacyjną lub kartę zgonu (nie mylić z aktem zgonu, wydawanym przez Urząd Stanu Cywilnego).

Karta zgonu jest podstawowym dokumentem stwierdzającym zgon, niezbędnym przy zlecaniu zakładowi pogrzebowemu wyprowadzenia zwłok i przygotowania ich do pogrzebu. Od chwili otrzymania karty zgonu większość dalszych czynności związanych z pochówkiem można zlecić zakładowi pogrzebowemu lub podjąć je osobiście.

W pierwszej kolejności należy zadbać o zabranie ciała przez zakład. Jeżeli było to wolą zmarłej osoby i/lub jest wolą najbliższej rodziny, można skontaktować się z którymś z duchownych, aby przed zabraniem ciała przez zakład pogrzebowy, dokonał tzw. "wyprowadzenia zwłok" - czyli pożegnać zmarłego modlitwą i Słowem Bożym.

Urząd Stanu Cywilnego, właściwy ze względu na miejsce zgonu, na podstawie dowodu osobistego zmarłego, Państwa dowodu osobistego i karty zgonu, wyda odpis skrócony aktu zgonu. Posiadając kartę zgonu i akt zgonu, można już udać się do kancelarii parafialnej by spisać kościelny akt zgonu do Księgi Zmarłych. Datę i godzinę pogrzebu można uzgodnić zaraz po stwierdzeniu zgonu. Informację o pogrzebie, po ustaleniach z księdzem proboszczem, należy przekazać zakładowi pogrzebowemu oraz podać do wiadomości poprzez ogłoszenie.

W przypadku kremacji zwłok i pochówku w zwykłym grobie urna na prochy musi być biodegradowalna. Stosowne zaświadczenie (certyfikat urny) stwierdzające ten fakt powinno być dostarczone do kancelarii parafialnej podczas zgłaszania pogrzebu.

Ważne jest, aby poprosić zakład pogrzebowy o przesłanie na adres mailowy Parafii (skoczow@luteranie.pl) klepsydry w formacie JPG lub PDF, w celu umieszczenia jej na stronie internetowej.

Nabożeństwo pogrzebowe może odbywa się w kościele. Po nabożeństwie kondukt udaje się na cmentarz, gdzie przy grobie odbywa się ostatnia część liturgii i następuje złożenie trumny/urny do grobu/grobowca.

W wyjątkowej sytuacji nabożeństwo takie może odbyć się tylko na cmentarzu. Do takich należy obecna sytuacja pandemii koronawirusa. W tym przypadku na bieżąco należy śledzić wydawane rozporządzenia i dostosować się do zaleceń przekazanych przez pracowników kancelarii parafialnej lub księży.

Po pochówku należy dostarczyć rachunki związane z pogrzebem oraz akt zgonu do odpowiedniego zakładu ubezpieczeniowego, w którym zmarła osoba była ubezpieczona (ZUS, KRUS) i pobrać zasiłek pogrzebowy. Prawo do zasiłku pogrzebowego przysługuje również w przypadku, gdy chociaż jedna osoba z najbliższej rodziny jest ubezpieczona i stwierdzi, że zmarły był na jej utrzymaniu.

W Kościele ewangelickim nie ma pojęcia "czyśćca" – tradycji, która nie wyrosła na na gruncie biblijnym, ani też nie odprawia się "mszy" w pojęciu Kościoła Rzymskokatolickiego. W związku z powyższym nie odprawia się też mszy za zmarłych. Nie oznacza to, że ginie pamięć o zmarłych. W czasie nabożeństw można wspomnieć swoich bliskich czy znajomych. Wspomnienie takie odbywa się zazwyczaj po kazaniu. W czasie "wspomnienia" ksiądz przytacza personalia zmarłego i podaje, kto o to wspomnienie prosił. Ponadto – co jest najważniejsze – odczytuje stosowny fragment Słowa Bożego o nadziei i zmartwychwstaniu oraz modli się: dziękuje Bogu za życie wspomnianej osoby i prosi o błogosławieństwo dla wspominających.

Wspomnienia zmarłego dokonuje się w zależności od potrzeby serca. Najczęściej stosowana jest praktyka, że wspomina się:

• w niedzielę od razu po pogrzebie;
• później 6 tygodni po pogrzebie;
• dalej rok lub rok i 6 tygodni po pogrzebie
• w inne rocznice – wg uznania wspominających;
• ponadto zmarłych, którzy odeszli w okresie ostatniego roku, wspomina się w ostatnią niedzielę roku kościelnego – w Niedzielę Wieczności.

Wspomnienie należy zgłosić najpóźniej 3 dni przed daną niedzielą, w którą ma ono nastąpić. Za wspomnienie zazwyczaj uiszcza się dobrowolną ofiarę na cele parafii.